Αρχαία Θάσος
Η Θάσος εμφανίζεται στο προσκήνιο κατά τις αρχές του 7ου π.Χ. αιώνα , σαν αποικία των Πάριων με ιδρυτή τον Τελεσικλή. Ωστόσο ο Ηρόδοτος λέει ότι στο νησί κατοικούσαν Φοίνικες πολύ πριν εγκατασταθούν οι Πάριοι , οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν την Ανατολική πλαγιά του όρου Φανός ( Κοίνυρα ) , στους οποίους Φοίνικες οφείλουμε το σημερινό όνομα του Νησιού.
Άποψη της αγοράς
Οι Πάριοι ιδρύουν την πόλη τους στο Βόρειο τμήμα του νησιού ( Λιμένας ) και σύντομα την οχυρώνουν με τείχος 4.000 μ. περίπου , από μάρμαρο και σχιστόλιθο.
Στα 491 π.Χ. περνάει στην υποτέλεια των Περσών για να ελευθερωθεί μερικά χρόνια αργότερα έπειτα από τις Νίκες των Ελλήνων στην Σαλαμίνα κ.α.
Συμμετέχει στην Α' Αθηναϊκή συμμαχία της Δήλου χωρίς ωστόσο να αποκομίσει κάποια οφέλη από αυτήν. Το αντίθετο μάλιστα καθώς βλέπει να χάνει τα ερείσματά της στο χρυσοφόρο Παγγαίο και να της αποκόπτονται στρατηγικές θέσεις με την ίδρυση της Αμφίπολης. Στα 465 π.Χ. επιχειρείται αποστασία από την συμμαχία , η οποία όμως αποτυγχάνει και έτσι επιβάλλονται δυσβάστακτοι όροι που την μετατρέπουν σε πόλη δεύτερης κατηγορίας χωρίς μεταλλεία , εμπορικά κέντρα και με τα τείχη της κατεδαφισμένα.
Το αρχαίο θέατρο
Η στάση των Τετρακοσίων το 411 π.Χ. την αποσπά από την Αθήνα και θα ξεκινήσει μια διαμάχη μεταξύ φιλοσπαρτιατών και φιλοαθηναίων που θα κοπάσει στις αρχές του 4ου αι. π.Χ. Ένα νέο πιο ευέλικτο διοικητικό σχήμα θα αντικαταστήσει το παλιό και θα προικίσει την πόλη με νέο πολεοδομικό σχέδιο με αγορά και άλλα δημόσια κτίρια. Στα 360 π.Χ. ιδρύουν στις παρυφές του Παγγαίου τις Κρηνίδες για αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση των κοιτασμάτων χρυσού του βουνού.
Κατά τα χρόνια της Μακεδονικής κυριαρχίας η Θάσος θα κρατήσει μια θεωρητική ανεξαρτησία χωρίς όμως να έχει στην κατοχή της τις Κρηνίδες που περνούν υπό Μακεδονική κατοχή με την ταυτόχρονη ίδρυση των Φιλίππων στην ίδια τοποθεσία.
Οι Ρωμαϊκές λεγεώνες θα αφήσουν το νησί απείραχτο και μάλιστα ευνοημένο αφού η Ρώμη θα του δώσει τιμές και προνόμια. Στην κατοπινή ιστορία αναφέρονται επιδρομές Βανδάλων και Σλάβων ενώ στα 904 μ.Χ. ο Αραβικό στόλος εξουδετερώνει στα νερά της τον Βυζαντινό. Τα επόμενα χρόνια μέχρι και την πτώση του Βυζαντίου το νησί περνάει διαδοχικές κατακτήσεις πότε από Φράγκους , πότε από Βενετούς , πότε από τοπικούς Βυζαντινούς Ηγεμόνες , πότε από Τούρκους για να καταλήξει οριστικά σ'αυτούς στα 1479 και να υπαχθεί διοικητικά στον μπέη της Καβάλας.
Στα 1707 μ.Χ. το νησί έχει επτά με οκτώ χιλιάδες κόσμο που αποφέρουν στον αφέντη τους γύρω στις 30.000 λίρες από εκμετάλλευση ξυλείας λαδιού και κεριού. Τα πλούτη του νησιού πόλος από ανέκαθεν για κάθε επίδοξο κατακτητή δεν ήταν δυνατό να αφήσουν αδιάφορους τους πειρατές. Έτσι οι κάτοικοι αναγκάζονται να αποσυρθούν στα ορεινά του νησιού.
Ο Γάλλος περιηγητής Cousinery όταν επισκέπτεται το νησί στα τέλη του 18ου αι. συναντά μόνο 2.500 κατοίκους αποτέλεσμα της πειρατείας της καταπίεσης και της επαχθής δουλειάς που επιβάλλεται από τους ντόπιους κοτζαμπάσηδες , που οδηγούν σε εξαθλίωση.
Από το 1813 έως το 1902 , το νησί αποτελεί , με σουλτανικό φιρμάνι , ιδιοκτησία του Βεζίρη της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλί , ιδιαίτερα φιλικού προς τους κατοίκους , αφού κοντά σε κάποια οικογένεια Θασιτών πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Τα πολυτάραχα χρόνια της Ελληνικής επανάστασης οδήγησαν και πάλι το νησί σε οικονομική πτώση μέχρι την οριστική απελευθέρωσή του από τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη στις 17 Ιουλίου 1912.